Jest to śmigłowiec który powstawał w okresie transformacji polskiej armii. Pierwszy prototyp powstał w roku 1978, a pierwszy egzemplarz seryjny został oblatany 10 lat później, w 1987 roku. Pierwsze sztuki trafiły do Wojska Polskiego w 1989 roku. Aktualnie w Wojsku służy ok. 70 tych śmigłowców w aż 13 różnych wersjach. Jest to śmigłowiec w klasycznym układzie jedno-wirnikowym ze śmigłem ogonowym. W wersji podstawowej śmigłowiec może zabrać na pokład 10 żołnierzy. Dane techniczne Sokoła:
⏺ 2 silniki PLZ-10W
⏺ Długość kadłuba 18,79m
⏺ Szerokość kadłuba 1,75m
⏺ Średnica wirnika 15,70m
⏺ Ilość łopat wirnika 4
⏺ Masa własna 3850kg
⏺ Prędkość max. 260km/h
⏺ Pułap 6000m
⏺ Załoga 1-2 osoby

W trakcie produkcji tego śmigłowca tworzono całą masę różnych wersji, do różnych zastosowań, zarówno cywilnych jak i wojskowych. Uzbrojonych i nieuzbrojonych. Nie ma głębszego sensu opisywanie tu tych wszystkich mniej lub bardziej udanych wersji rozwojowych. Chętni bez kłopotu znajdą dane na ten temat w internecie. Osobiście myślę, że tak jak wiele pomysłów polskich inżynierów trafił na zły czas, podobnie jak takie projekty jak „Wilk” czy „Skorpion”, z tym że „Sokołowi” się udało i jest produkowany, a nawet był w pewnej ilości eksportowany, niemniej jednak mimo że jest to według mnie dobra konstrukcja w tym segmencie to w starciu ze światowymi gigantami będzie się mu ciężko utrzymać na rynku.

Tak czy inaczej na dzień dzisiejszy są to najnowsze śmigłowce w Wojsku Polskim pomijając 4 sztuki Sikorsky S-70i Black Hawk, kupione dla wojsk specjalnych i 24 nieuzbrojone śmigłowce SW 4 Puszczyk wykorzystywane w wojsku do wstępnego szkolenia pilotów.

PZL W-3 Sokół (Głuszec)

[CC] Jacek Wojciechowski
(50)