Jedyny śmigłowiec konstrukcji radzieckiej, który nigdy nie był seryjnie produkowany w Związku Radzieckim, ani Rosji. Jedynym wytwórcą tych maszyn były zakłady WZK Świdnik (obecnie PZL Świdnik ). Produkcję seryjną rozpoczęto w roku 1966, a zakończono w roku 1985. Ogółem wyprodukowano ok. 5500 śmigłowców w bardzo wielu wersjach. Większość wyprodukowanych śmigłowców przeznaczona była na eksport, głównie do Związku Radzieckiego, ale śmigłowce te latały również w bodaj 34 (nie licząc Polski i ZSRR/Rosji) krajach zarówno tych istniejących, jak i tych, które bezpowrotnie zniknęły z mapy świata, a także tych, które się na tej mapie pojawiły. Co ciekawe jeden z egzemplarzy był na wyposażeniu University of Iowa. Do dzisiaj śmigłowce te latają jeszcze w 9 krajach w tym w Polsce i Rosji.

Mi-2 został zaprojektowany jako lekki śmigłowiec wielozadaniowy, który miał być przeznaczony do szerokiego zastosowania w gospodarce narodowej ZSRR. Nowy śmigłowiec miał być następcą Mi-1. W 1963 roku rozpoczęły się rozmowy o udostępnieniu Polsce licencji na ten śmigłowiec, które zostały sfinalizowane w 1964 roku. W przeciwieństwie do wcześniejszych zakupów licencji produkowanych w ZSRR seryjnych samolotów i śmigłowców, tym razem zakupiono dokumentację prototypową. W Polsce opracowano dokumentację potrzebną do produkcji seryjnej, a także przygotowano dokumentację konstrukcyjną oprzyrządowania, stanowisk badawczych i kontrolno-pomiarowych, co śmiem twierdzić wyszło tej maszynie na dobre.

Mi-2 był zaprojektowany jako maszyna uniwersalna, a w Polsce powstało kilkanaście wersji tego helikoptera w wersjach zarówno cywilnych jak i wojskowych. Były również prowadzone prace na modernizacją śmigłowca,w efekcie których powstało kilka różnych mniej lub bardziej udanych wersji, które jednak nigdy nie zbliżyły się nawet do popularności wzorca. Podam tutaj dane dla wersji podstawowej, aby czytelnik nie zorientowany w lotnictwie mógł mieć jakieś wyobrażenie o tej maszynie.
⏺ 2 silniki GTD-350 lub GTD-350W (2x400 / 2x425 KM)
⏺ Długość kadłuba 11,94m
⏺ Szerokość kadłuba 3,25m
⏺ Średnica wirnika 14,5m
⏺ Ilość łopat wirnika 3
⏺ Masa własna 2375kg
⏺ Prędkość max. / przelot. 210 / 160 - 190km/h
⏺ Pułap 4000m
⏺ Liczba miejsc 8
⏺ Maksymalny ładunek w kabinie 700kg
⏺ Maksymalny ładunek podwieszany 800kg
⏺ Zasięg maksymalny / z dodatkowymi zbiornikami paliwa 360 / 580km

Jeśli chodzi o to co jest przedmiotem tego tekstu to w Wojsku Polskim, w latach 1965 – 1985 służyło w sumie 311 tych maszyn w 13 wersjach. Najwięcej Mi-2 w tym samym czasie było na służbie w roku 1985 – 270 szt. W tym 81 wersji uzbrojonych w dwóch pułkach śmigłowców bojowych – 49 i 56. Na dzień dzisiejszy bardzo trudno jest znaleźć dokładne dane o liczbie tych śmigłowców, jednak można przyjąć, że ich lwia część pozostaje na wyposażeniu 49. Bazy lotniczej w Pruszczu Gdańskim oraz 56. Bazy lotniczej w Inowrocławiu. 4 takie śmigłowce znajdują się na wyposażeniu marynarki wojennej (patrz rozdział „Śmigłowce w Marynarce Wojennej”). Śmigłowce Mi-2 służą także w Grupach Poszukiwawczo-Ratowniczych w Świdwinie (1. GPR), w Mińsku Mazowieckim (2. GPR) i w Krakowie (3. GPR). Są to samodzielne lotnicze jednostki wojskowe przeznaczone do zadań poszukiwawczo-ratowniczych na obszarze lądowym RP. Jeśli chodzi o resursy tych śmigłowców to ostatnia znaleziona przeze mnie informacja o remoncie głównym pochodzi z roku 2015 i przedłużała resurs jednego ze śmigłowców do roku 2025.

Tak czy inaczej kariera tych maszyn w Polskim Wojsku dobiega końca.

Mi-2 W barwach Polskiego Lotnictwa Wojskowego

[CC] Jacek Wojciechowski
(46)