MARYNARKA WOJENNA – OKRĘTY TRANSPORTOWO-MINOWE PROJEKTU 767

Kolejnych 5 okrętów to okręty desantowe projektu 767. Cała piątka wchodzi w skład 2 Dywizjonu Okrętów Transportowo-Minowych 8 Flotylli Ochrony Wybrzeża.

ORP Lublin, ORP Gniezno, ORP Kraków, ORP Poznań i ORP Toruń to dość nowoczesne jednostki, zwodowane w latach 1989 do 1991, o wysokim stosunku masy zabieranego ładunku do wyporności i ciekawych rozwiązaniach konstrukcyjnych. Mogą one transportować w odkrytej przelotowej ładowni 9 czołgów podstawowych lub 17 samochodów lub ich ekwiwalent (w postaci sprzętu wojskowego, zdolnego do pływania lub nie) i 135 żołnierzy desantu morskiego z pełnym wyposażeniem. Uzbrojenie stanowią 4 zestawy ZU-23-2MR Wróbel II, składające się z podwójnego działka 23 mm i dwóch ręcznych przeciwlotniczych pocisków rakietowych pocxzątkowo Strzała 2, a obecnie Grom / Piorun. Okręty mogą również transportować i stawiać miny, dzięki możliwości szybkiego montażu torów minowych.

Flotę naszych transportowców uzupełniają zwodowane w tym samym okresie trzy kutry transportowe o numerach bocznych 851, 852 i 853.

Kilka słów rozwinięcia. Po pierwsze; jednostki te są wynikiem prac projektowych polskich biur konstrukcyjnych, a ich celem miało być zapewnienie możliwości desantu wojskom desantowym państw bałtyckich Układu Warszawskiego, czyli Polski, Związku Radzieckiego i NRD. W polskiej części miały one desantować 7. Łużycką Dywizję Desantową.

Po drugie; Kompletny projekt, jak przystało na komunistyczną megalomanię, całkiem taką jak pisowska, przewidywał oprócz budowy 12 okrętów desantowych także budowę dwudziestu małych okrętów desantowych – transport 2 – 3 pojazdów na okręt, dwunastu kutrów desantowych mogących przewozić żołnierzy lub jeden pojazd, a także 4 okręty wsparcia ogniowego i jeden okręt dowodzenia desantem. Zakładano możliwość desantu w jednym rzucie od 180 do 220 pojazdów. Jak widać z powyższego tekstu z planów tych pozostało pięć okrętów projektu 767 i trzy kutry desantowe.

Na zakończenie podstawowe dane taktyczno – techniczne okrętów projektu 767:
⏺ Wyporność maksymalna: 830 ton
⏺ Łdowność maksymalna: 369 ton
⏺ Długość: 95,8 m
⏺ Szerokość: 10,8 m
⏺ Zanurzenie: 2,7 m
⏺ Prędkość: 16,5 węzła
⏺ Zasięg: 1500 mil morskich
⏺ Załoga: 37-51 (według różnych danych) oficerów i marynarzy

Uzbrojenie:
⏺ 4 morskie zestawy rakietowo – artyleryjskie ZU-23-2M Wróbel II
⏺ 9 wyrzutni ładunków wydłużonych Łwd-100/5000 Sosna
⏺ 6 świec dymnych MDSz
⏺ zestaw zakłóceń pasywnych Jastrząb (Zdemontowany w 2012)
⏺ opcjonalnie - dwa tory minowe dla 50 do 134 min morskich

[CC] Jacek Wojciechowski

MARYNARKA WOJENNA – OKRĘTY TRANSPORTOWO-MINOWE PROJEKTU 767

Kolejnych 5 okrętów to okręty desantowe projektu 767. Cała piątka wchodzi w skład 2 Dywizjonu Okrętów Transportowo-Minowych 8 Flotylli Ochrony Wybrzeża.

ORP Lublin, ORP Gniezno, ORP Kraków, ORP Poznań i ORP Toruń to dość nowoczesne jednostki, zwodowane w latach 1989 do 1991, o wysokim stosunku masy zabieranego ładunku do wyporności i ciekawych rozwiązaniach konstrukcyjnych. Mogą one transportować w odkrytej przelotowej ładowni 9 czołgów podstawowych lub 17 samochodów lub ich ekwiwalent (w postaci sprzętu wojskowego, zdolnego do pływania lub nie) i 135 żołnierzy desantu morskiego z pełnym wyposażeniem. Uzbrojenie stanowią 4 zestawy ZU-23-2MR Wróbel II, składające się z podwójnego działka 23 mm i dwóch ręcznych przeciwlotniczych pocisków rakietowych pocxzątkowo Strzała 2, a obecnie Grom / Piorun. Okręty mogą również transportować i stawiać miny, dzięki możliwości szybkiego montażu torów minowych.

Flotę naszych transportowców uzupełniają zwodowane w tym samym okresie trzy kutry transportowe o numerach bocznych 851, 852 i 853.

Kilka słów rozwinięcia. Po pierwsze; jednostki te są wynikiem prac projektowych polskich biur konstrukcyjnych, a ich celem miało być zapewnienie możliwości desantu wojskom desantowym państw bałtyckich Układu Warszawskiego, czyli Polski, Związku Radzieckiego i NRD. W polskiej części miały one desantować 7. Łużycką Dywizję Desantową.

Po drugie; Kompletny projekt, jak przystało na komunistyczną megalomanię, całkiem taką jak pisowska, przewidywał oprócz budowy 12 okrętów desantowych także budowę dwudziestu małych okrętów desantowych – transport 2 – 3 pojazdów na okręt, dwunastu kutrów desantowych mogących przewozić żołnierzy lub jeden pojazd, a także 4 okręty wsparcia ogniowego i jeden okręt dowodzenia desantem. Zakładano możliwość desantu w jednym rzucie od 180 do 220 pojazdów. Jak widać z powyższego tekstu z planów tych pozostało pięć okrętów projektu 767 i trzy kutry desantowe.

Na zakończenie podstawowe dane taktyczno – techniczne okrętów projektu 767:
⏺ Wyporność maksymalna: 830 ton
⏺ Łdowność maksymalna: 369 ton
⏺ Długość: 95,8 m
⏺ Szerokość: 10,8 m
⏺ Zanurzenie: 2,7 m
⏺ Prędkość: 16,5 węzła
⏺ Zasięg: 1500 mil morskich
⏺ Załoga: 37-51 (według różnych danych) oficerów i marynarzy

Uzbrojenie:
⏺ 4 morskie zestawy rakietowo – artyleryjskie ZU-23-2M Wróbel II
⏺ 9 wyrzutni ładunków wydłużonych Łwd-100/5000 Sosna
⏺ 6 świec dymnych MDSz
⏺ zestaw zakłóceń pasywnych Jastrząb (Zdemontowany w 2012)
⏺ opcjonalnie - dwa tory minowe dla 50 do 134 min morskich

Okręt transportowo minowy projektu 767 podczas desantowania

[CC] Jacek Wojciechowski
(27)

Pobierz PDF Wydrukuj